মই অতীতক বিচাৰো

(১৮ মাৰ্চ’ ২0১১ ত , NRC- AGBP ৰ  সাহিত্য বিভাগৰ দ্বাৰা আয়োজিত ‘ কবিতাৰ এসন্ধ্যা’ অনুস্থানত পাঠ কৰা কবিতা )

ফেঁচাই নিস্তব্ধ কৰা

মোৰ সেই ভয়াল নিশা

উৰুখা ৱালেৰে বিপদৰ নিহাৰীকা খহে

পদধ্বনি শুনো মাথো কংকালবোৰৰ

আৰু-

বতাহত কবৰৰ মৃতু চিঞঁৰ শুনি

হৰ্ঠাতে মই সাৰ পাই যাঁও ৷

নেউলে সজাগ কৰা সাপৰ নিৰ্ভূল চেতনাৰে

কিন্তু-

আন্ধাৰত নৰ –কংকালৰ কোলাহল শুনি

হিজুৰ কাঁইটত চিপজৰী লোৱা

মোৰ দু:খৰ কবিতাবোৰৰ ছন্দ ভাগে

উস: কিমান যে তেজ কবিতাৰ প্ৰতিটো ভাজত

আৰু-

সেই কবিতাৰে তিলক পিন্ধি মই

ওলাই আহো খুলি থৈ নিস্পেষনৰ

গধূৰ জিঞ্জিৰি,

মইও মিলি যাও

সেই কংকালবোৰৰ নৃত্যৰ তালে তালে

কাৰণ-

মোকো লাগে বহু শতাব্দীৰ সেতু গচকি অহা

বুৰঞ্জীৰ আদিম সভ্যতা

আৰু তাৰ পৰিচয় ৷

                                                                       --ববিতা গগৈ--