Saturday 12 May 2012

সম্পাদকীয়


সাতসৰী,নীপকো ৰিক্ৰীয়েচন ক্লাৱৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত প্ৰথম প্ৰাচীৰ পত্ৰিকা ৷ এই প্ৰাচীৰ পত্ৰিকা খনি প্ৰকাশ পাইছিল ১৯৯৮ চনত,কিন্তু তাৰ পাছৰ পৰা পত্ৰিকা খনি প্ৰকাশ হোৱা নাছিল ৷ নীপকো ৰিক্ৰীয়েচন ক্লাৱৰ দ্বাৰা পত্ৰিকা অথবা আলোচনী প্ৰকাশ নাপালেও জন্মলগ্নৰে পৰা সাহিত্য বিভাগৰ উদ্যোগত গল্প,কবিতা আবৃতি, ৰচনা, চিত্ৰাংকন আদি প্ৰতিযোগিতা সমূহ নিয়মীয়াকৈ অনুস্থিত হৈ আহিছে ৷ এই প্ৰতিযোগিতা সমোহত যথেস্ত সংখ্যক প্ৰতিযোগীয়ে ভাগ লৈ আহিছে ৷ কিন্তু আমাৰ উদ্দেশ্য কেৱল প্ৰতিযোগিতাতে সীমাবদ্ধ হব নালাগে ৷ সাহিত্য চৰ্চাৰ ক্ষেত্ৰত গতিশীলতা অনাৰ উদ্দেশ্যৰেই আজি আমাৰ সাহিত্য বিভাগৰ দ্বাৰা এটি ব্লগৰ সৃস্টি কৰা হৈছে ৷ ব্লগৰ নামটো প্ৰথম প্ৰাচীৰ পত্ৰিকা  খনিৰ নামেৰেই নামাকৰণ কৰা হসাতসৰী ৷ ব্লগৰ ধাৰণাতো দিয়াৰ বাবে শ্ৰী অভিজিৎ কলিতা ডাঙৰীয়া নিশ্চয় ধন্যবাদৰ পাত্ৰ ৷ আমাৰ সকলোৰে এটা সৃষ্টিশীল মন আছে ৷ কিন্তু দৈনন্দিন ব্যস্ততা তথা সু্যোগৰ অভাবত আমাৰ  সৃষ্টিশীল  মনতো আমি চেপি ৰাখিব লগা হয় ৷ নীপকো ৰিক্ৰীয়েচন ক্লাৱৰ দ্বাৰা সময়ে সময়ে আয়োজন কৰা প্ৰতিযোগিতা সমোহত যথেস্ত সংখ্যক প্ৰতিভাবান সদস্য /সদস্যা  আমাৰ এই বকুলনী প্ৰকল্পত থকা পৰিলক্ষিত হৈছে ৷ আমি আশা কৰিছো সৃজনীশীল তথা মনোগ্ৰাহী লেখাৰে সাতসৰী ক সমৃদ্দ্ধ কৰিব আৰু আমি পৰ্য্যায় ক্ৰমে সাতসৰী”ক  এখন পুৰ্নাংগ ই- আলোচনীলৈ উন্নীত কৰিব পৰা যাব ৷

বি. দ্ৰ. : অন্তৰ্জাতিক ক্ষেত্ৰত অসমীয়া লিপি তথা ভাষাৰ এই দুঃসময়ত , আমাৰ আবাসিক অঞ্চলত ইউনিক'ডৰ যোগে অসমীয়া সাহিত্যৰ চৰ্চা বৃদ্ধি পোৱা এক শুভলক্ষণ বুলি গণ্য কৰিব পাৰি | সেইপৰিপ্ৰেক্ষিতত ,  এটা সৰু আবাসিক এলেকাৰ পৰা এনেদৰে প্ৰকাশ পোৱা এই ব্লগটিয়ে আন লোককো ইন্টাৰনেটত অসমীয়া ভাষাৰ প্ৰসাৰ বঢ়োৱাত সহযোগ কৰিবলৈ উৎসাহ দিব বুলি আমাৰ বিশ্বাস | 


NRC আৰু AGBP  ৰ বিষয়ে দুআষাৰ

AGBP বা অসম গেচ ভিত্তক শক্তি প্ৰকল্প,  উজনি অসমৰ দুলিয়াজানৰ সমীপবৰ্তী এলেকাত প্ৰতিষ্ঠিত, ৰাজহুৱা খণ্ডৰ অন্তৰ্গত এক বিদ্যুৎ উৎপাদন প্ৰতিষ্ঠান | ২৯১ মেগাৱাট উৎপাদন ক্ষমতাৰ এই প্ৰকল্পটিৰ উন্মোচন হয় ১৯৯৫ চনত , আৰু তেতিয়াৰ পৰাই ই অসম তথা উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চৰ অন্যতম সফল উদ্যোগ হিচাপে চিহ্নিত হৈ আহিছে| এই প্ৰকল্পটিত প্ৰায় ৩৫০ জন লোক প্ৰতক্ষ্য ভাবে কৰ্মৰত হলেও , পৰোক্ষ ভাবে ই  সহস্ৰাধিক লোকক জীৱিকা নিৰ্বাহৰ সুবিধা দিছে| ইয়াৰ কৰ্মচাৰী সকলৰ দক্ষতা তথা নিপুন পৰিচালনাৰ বাবেই , এই প্ৰকল্পটিয়ে ইতিমধ্যে ভাৰত চৰকাৰৰ কইবাটাও গুৰু্ত্বপূৰ্ণ  পূৰস্কাৰ লাভ কৰিবলৈ সহম হৈছে | এক ভিতৰুৱা অঞ্চলত  স্থাপিত এই প্ৰকল্পৰ কৰ্মচাৰী আৰু পৰিয়ালবৰ্গৰ শাৰিৰীক আৰু মানসিক বিকাশৰ লগতে জীৱন ধাৰণৰ মানদণ্ডৰ সামগ্ৰিক উন্নতিৰ মহান উদ্দেশ্য আগত ৰাখি নীপক' বিনোদন কেন্দ্ৰ বা Neepco Recreation Club ( NRC) ৰ প্ৰতিস্থা হৈছিল | এই  উদ্দেশ্য সমূখত ৰাখি NRC য়ে জন্মলগ্নৰে পৰা আবাসিক  এলেকাৰ বাসিন্দা সকলৰ মাজত খেল-ধেমালি, সাহিত্য, সুকুমাৰ কলাকে আদি কৰি বিভিন্ন প্ৰতিযোগিতা, উৎসব-পাৰ্বণ, কৰ্মশালা, প্ৰশিক্ষণ   ইত্যাদিৰ আয়োজন কৰি , এই সৰু অঞ্চলটিত এক সৌহাৰ্দ্যপূৰ্ণ সাংস্কৃতিক পৰিবেশৰ সৃষ্টি কৰিছে| 

এই আবাসিক অঞ্চলৰ বাসিন্দাসকলৰ মাজত সাহিত্য চৰ্চাৰ পৰিবেশক উদগনি দিবলৈ "সাতসৰী"  NRC - ৰ সাহিত্য বিভাগৰ এক বিনীত প্ৰচেষ্টা | একধৰণৰ দূঃসাহস হলেও, আমাৰ সদিচ্ছাক   সহৃদয় পাঠকে অলপ মৰমেৰে গ্ৰহণ কৰিলে  আমি অনুপ্ৰনিত হম |




চিৰণজ্যোতি বৰুৱা -
সম্পাদক, সাহিত্য বিভাগ ,
NRC- AGBP
বকুলনি, ডিব্ৰুগড়  
অসম 

নীপ্‌ক’ বিনোদন কেন্দ্ৰৰ উদ্যোগত অনুষ্ঠিত ৰঙালী বিহু উৎসৱ ২০১২ বিভিন্ন প্ৰতিযোগীতাৰ ফলাফল


বিহু নাচ প্ৰতিযোগীতা
মৌ কুঁৱৰী : সকলো প্ৰতিযোগীলৈ উদগনিমূলক বটা
‘ক’ শাখা :
             প্ৰথম : জাগৃতি পৰ্ণা গগৈ
             দ্বিত্বীয় : আন্বেষা প্ৰিয়ম কলিতা
             তৃতীয় : জাহ্নৱী সোনোৱাল
‘খ’ শাখাঃ
             প্ৰথম : তৃষ্ণা চেতিয়া
             দ্বিত্বীয় : ভেৰ’নিকা গগৈ
             তৃতীয় : অংকিতা কলিতা
বিহুৱতী প্ৰতিযোগীতা
             প্ৰথম : ৰুণমী স্বৰ্গাৰী গগৈ
             দ্বিত্বীয় : চয়নিকা গগৈ
             তৃতীয় : শ্যামলী সোনোৱাল

বিহু নাম প্ৰতিযোগীতা
‘ক’ শাখা
             প্ৰথম : দেৱাশীষ চাংমাই
             দ্বিত্বীয় : জাহ্নৱী সোনোৱাল আৰু অৰুন্ধতী বুঢ়াগোঁহাই
             তৃতীয় : নৱৰঞ্জণ হালৈ
             উদগনি : সিদ্ধাৰ্থ গগৈ
‘খ’ শাখা
             প্ৰথম : দেৱজিত গগৈ
             দ্বিত্বীয় : ভেৰ’নিকা গগৈ
             তৃতীয় : তৃষ্ণা চেতিয়া

‘মুকলি’ শাখা
             প্ৰথম : প্ৰকাশ খনিকৰ
             দ্বিত্বীয় : কুঞ্জলতা গগৈ
             তৃতীয় : চেনেহী গগৈ

জেং বিহু প্ৰতিযোগীতা

             উদগনিমূলক বঁটা
             চিত-পখিলা জেং বিহু দল আৰু ৰাংঢালী ৰূপহী জেং বিহু দল

ঢোল বাদন প্ৰতিযোগীতা
‘ক’ শাখা
             প্ৰথম : ভাগ্যাশীষ গগৈ
             দ্বিত্বীয় : সিদ্ধাৰ্থ গগৈ
             তৃতীয় : মৌচম প্ৰয়াস চাংমাই

 ‘খ’ শাখা
             উদগনি : দ্বীপজ্যোতি শইকীয়া

মুকলি শাখা
             উদগনিঃ ৰমেন বৰুৱা আৰু নৃপেন বৰুৱা
   

Tuesday 21 February 2012

CONTROL ON CHILDREN – HOW I FEEL.


                                                                                                                                 Dr. G. C. Phukon
                                                                                                                             Chief Medical Officer
                                                                                                                           A.G.B.P; NEEPCO ltd
.


One of my friend once asked me which is the right way of imparting control on  children , the strict control which our parents used;  or  the way of love and affection where there is  no place for strictness. I told him,  the path in between, is the best and most effective. This is what I again feel, after seeing  videos  of the drunken girls in streets of Assam. It is not a  topic for spicy gossip or a TRP maker,  but should make us think where our moral value stands ! These news are becoming a cause of panic for the parents having teenage children. Such activities were out of imagination even for the boys at our times.  Probably it was because of the fear of punishment from the guardians or teachers, most importantly the respect  induced by this. News of manhandling teachers by students also becoming usual affair at recent times . In a country where teachers were considered next to God , such things were beyond imagination few years back. Of course some of the teachers are also failing to maintain the sanity of the profession .It is because they don't fear the teachers as they are not allowed to punish student physically.


As parents are we not  responsible for such bizarre behaviour of the children ? Are we not becoming too kind to them and unable to become tough even after their gross mistake ? Let me share few incidences I had in my school days. Around the 'Magh Bihu 'season cock fights are held every Sunday in a field some distance away from our home. One day,  out of sheer curiosity,  one of my friend and I went there. Suddenly we found the in charge of the police station in front of us, scolding us with a raising baton in his hand. We just fled away from there with the fear of punishment to come from our parents after receiving this news from the police officer. Almost three to four days we passed with mental agony but thanks to the officer that he did not report it. At that time we could not understand what was wrong . But later we could know that the  ground was not only a place of  cock fight but  also of liquor and gambling. After that we never had the courage to go there. It is because we had a fear to our parents because of the strict punishment they use to apply. It does not mean that they had less love to their children than we have now. Secondly the role played by the police officer also to be appreciated. Now a days we the people becoming escapist . We are not ready to take responsibility of saying something to other's children after seeing him wrong, because we are afraid of  probable reaction  from the young generation as well as their parents. I can remember, during my schooldays I never use to report to my parents  about any punishment if given to me . Because If I say that I was punished than my father use to ask why and  punish me  again for the same fault. But now a days it is seen that many of the  parents charges the school authority why they have given punishment to his child even though the child  has committed  a serious  mistake. Today’s  child smart enough to grab this opportunity, hence becoming more daring, and are going far enough to do things , which may even lead to legal issues

Every parent love their children but it should not be exposed to the extent that he or she stops caring them. In our times anybody and everybody who knew us were our guardians. So we had to be careful not only from our own parents but also from the those people. This is missing now. People are becoming so selfish that they think that just their children  should be alright,  no matter whatever  happens to a child of the neighbor. This is not a healthy sign. We must not forget that good nature nurtures only in good environment. To give a healthy environment we must keep our eyes open , and share our part of responsibility as a social being. 

ECONOMIC condition of people now a days have improved dramtically. Few years back, buying a new bicycle for a middle class person was much more difficult than buying a motorbike today. Without considering the necessity we are providing a bike and mobile phones to our teenage children .Most of time these are being mis-utilized .  Before providing such gadgets and conveyances, we must consider the actual requirement. Requirement of a bicycle should not be fulfilled  by a motorbike . Irrational demands should better not to be fulfilled,  because desires have no limit. Some dreams of theirs must  be left for the children  to   fulfill by themselves, so that they can improve themselves so as to achieve such goals. We should somehow make them realise how much effort, dedication and hard-work  is required to  get something  he or she wants. If a child knows that his or her parent is leaving behind huge property, he or she will never try to make him or herself fit to earn something he requires to live comfortably, rather he will not hesitate to spend, rather waste,  the inherited  property without giving a single thought. So it is said that a property lasts for three generations. The first earns it hard , second see the effort and also tries to add little without that much of effort as the first one, the third do not realize these and wastes it. So I feel We must make our children rich in education , morality but not with cash or wealth. To  sum up, I want to emphasis on these points :-

   1 . We should be kind and friendly to our children but in times we must show toughness so that they must have a fear in mind which prevent them following a wrong path.
2 . Teachers should have right of punishment but it must not be severe .Teachers also should maintain the dignity of the profession and should not consider it to be a mere way of earning.
   3 . Children should not be influenced by affluence,  but should be kept at par with average children particularly this should be kept in mind while fulfilling their needs.
4 . We must keep vigil not only to our own children but also to others. We must not hesitate to stop others from doing wrong,  as we do to our own child .Combined effort of all only can make the society healthy.
   5 . Children are more influenced by what they see in their homes so parents must be careful in their activities at home. They should act accordingly what they want their children should do.
   6 . Criticising others particularly teachers in front of children is dangerous .
   7 . We must monitor our children about their movements, friend circle, behavioural changes etc so that timely correction may be done .
   8 . Use of internet needs proper monitoring without which it is a dangerous gateway. 

These are some ideas that has come to mind regarding bringing up our children. Others may or may not agree   or may have better ideas .Sharing them will be appreciated. At last I must say, everything is to be done with love and care as far as possible so that it should not hurt them to the extent that they should think us as enemies. Tough action is only advisable when the path of affection fails totally.




পৃথিবীৰ স্বাধীন নাগৰিকৰ জ্ঞাতাৰ্থে


হেমন্ত চাংমাই


কেৱল নিষেধাজ্ঞা জাৰি কৰা এখন দেশৰ মই
নিৰ্যাতিতা নাগৰিক ৷ সমস্যা বুলি কোনো কথা নাই
এইখন দেশত ৷ নিষেধাজ্ঞা জাৰি কৰিলেই
সকলো সমস্যা মুহূৰ্ততে সমাধান ৷
সত্যৰ নামত শপত খোৱাটো ইয়াত নিষিদ্ধ
মূৰ তুলি কথা কোৱাটো নিষিদ্ধ
মুকলি ঠাইত সভা পতা নিষিদ্ধ
ৰাজপথত শোভাযাত্ৰা কৰা নিষিদ্ধ
বুকু উদঙাই কথা পতা নিষিদ্ধ
মুক্ত কন্ঠে গান গোৱা নিষিদ্ধ
মুকলি ভাৱে ফুৰা চকা কৰা নিষিদ্ধ
মটৰ বাইকত দুজন উঠা নষিদ্ধ
বজাৰ সমাৰত দৰ দাম কৰা নিষিদ্ধ
দুৰ্নীতিৰ প্ৰতিবাদ কৰা নিষিদ্ধ
চোৰক চোৰ বোলা নিষিদ্ধ
ডকাইক ডকাইত বোলা নিষিদ্ধ
মহামাৰীত চিকৎসা বিচৰা নিষিদ্ধ
বানপানীত ৰিলিফ বিচৰা নিষিদ্ধ
বাতৰি কাকতত সঁচা লিখা নিষিদ্ধ
ৰজা ঘৰত বিচাৰ বিচৰা নিষিদ্ধ
ভোকত ভাত বিচৰা
পিয়াহত পানী বিচৰা
সুখৰ দিনত হঁহা
দুখৰ দিনত কন্দা
এই সকলোবোৰ ইয়াত এতিয়া নিষিদ্ধ ৷
কেৱল নিষেধাজ্ঞা জাৰি কৰা এইখন দেশত
বন্দুক বাৰুদেৰে পোহ পাল দিয়ে স্বাধীনতা
টেটুত চেপি বিৰাজ কৰোৱা হয় শান্তি ৷ 

হে পৃথিৱীৰ স্বাধীন নাগৰিক
কেৱল নিষধাজ্ঞা জাৰি কৰা এখন দেশৰ
নিৰ্যাতিতা নাগৰিক হিচাবে
এইখিনি কথা
তোমালোকৰ জ্ঞাতাৰ্থে অবগত কৰিলোঁ ৷

Wednesday 8 February 2012

হাফপৰ্দা

(১৮ মাৰ্চ ২0১১ ত , NRC- AGBP ৰ  সাহিত্য বিভাগৰ দ্বাৰা আয়োজিত  কবিতাৰ এসন্ধ্যা অনুস্থানত পাঠ কৰা কবিতা )


হাফপৰ্দা আছেনে তোমাৰ? জিঞা পাখিহেন কাপোৰৰ এক দশমিক দুই শূণ্য মিটাৰৰ সঠিক মাপৰ এখন পৰ্দা বগলী পাখি হেন বগা ঢকঢকীয়া আভিজাত্যৰ চাপ গৰকি অহা এখন পৰ্দা আৰিবা---
খিৰিকিৰ পদাৰ আধা জোখত
আৰি দিবা তোমাৰ কোঠাবোৰত
নালাগে     দাঙি চাব
ভিতৰৰ পৰাই চোৱা মন গৈছে যদি
বাহিৰৰ পৰা ?    কোনেও নেদেখে তোমাক
ঢাকি ৰাখিব তোমাৰ আধা ছবি
কোনে আজিকালি উদং কৰি বিলায়
নিজৰ ধন, প্ৰম অঠবা মানৱীয়তা
সকলোতে কেৱল ছান কাঢি খোৱা নীতি 
মইও আৰিছো এখন পৰ্দা
যিয়ে বাহিৰৰ ৰদ বতাহ ভাগ কৰে আধা অধা
যাৰ আৰত গঢি তোলো
মানুহৰ সৈতে সীমিত ঘনিয্ঠতা
সু্ৰক্ষিত কৰে ভিতৰৰ বতাহ
সাময়িক কিছু পৰচৰ্চা
ইপাৰ-সিপাৰ দেখা আস্বাদানৰ আৰত
সুৰক্ষিত কৰো ঘৰৰ গোপনীয়তা
হাফপৰ্দা হাফপৰ্দা
উদং কৰি চাবলৈ লাগে লাজ
সেয়েহে,হাফপৰ্দা
আধুনিকতাৰ অন্য সাজ

                                                                                 
                                                 - বৰ্ণালী চেতিয়া গগৈ -